أَی رَبِّ جَلِّلنِی بِسَترِکِ وَاعفُ عَن تَوبیخِی بِکَرَمِ وَجهِکِ
ای خدای من آن گونه گناهان من را بپوشان که موجب جلالت من گردد، و چنان از من بگذر که مورد سرزنش و باز خواست تو قرارنگیرم.
با توجّه و تدبّر در معنای فراز زیبای 73 دعای ابو حمزه ثمالی،صفات ستّار العیوب وغفّار الذنوب بودن خداوند، برای ما بندگان بیشتر از قبل آشکار می شود.یکی ازفرصت هایی که خداوند به ما بندگان ارزانی داشته است همین پوشاندن خطاهای بندگان و مهلت دادن به آن ها است.این فرصت برای ما نیز فراهم شده تا به مانند خداوند متعال از خطاها واشتباهاتی که دیگران در حقّ ما مرتکب شده اند بگذریم و تمرینی برای نزدیک شدن به صفت ستّار العیوبی خداوند بلند مرتبه باشد.گذشتن از خطاهای دیگران هم فرصتی است برای خطاکار تا اشتباه خود را جبران کند و هم فرصتی است برای ما که با بخشیدن درجات خود را بالا ببریم.همچنان که حضرت علی علیه السلام فرموده اند:تَجاوَزَ عَن الزَّلَلَ وَ أَقِلِ العَثَرات تُرفَعُ لَکَ الدَّرجات، از لغزش مؤمن بگذر از خطاهایشان بگذر،درجات خودت بالا می رود.غررالحکم ودررالحکم،ص324
هدف از آفرینش ما رسیدن به کمال است و هرچه ما به دستورات خداوند عمل کنیم و خود را به صفات خدا نزدیک کنیم درجات رسیدن به کمال در ما بالا می رود.سخت گرفتن و نبخشیدن انسان هایی که نسبت به ما خطا و ظلمی انجام داده اند، سدی می شود تا ما به جایگاه اصلی خودمان نرسیم.
آخرین نظرات